مدل SCOR سیستمی از تعاریف فرایندهاست که برای استانداردسازی فرایندهای مرتبط با مدیریت فرایند زنجیره تامین استفاده می‌شود.
شورای زنجیره تامین-ارائه دهنده این مدل- پیشنهاد می‌کند که سازمان‌ها یک زنجیره تامین را از تامین‌کنندگان تا مشتریان مشتری خود مدلسازی کنند.
فرایندهای ارتباط با مشتری مانند وارد کردن سفارش با استفاده از فاکتور، داد و ستدهای مواد فیزیکی شامل تجهیزات، تدارکات، محصولات، ارتباطات بازارمثل برآورده کردن تقاضا ومدیریت بازگشت و توانمندسازی پشتیبانی قرار دارند، عناصر زنجیره تامین را تشکیل می‌دهند.
در دامنه مدل SCOR به فروش و بازاریابی و همچنین توسعه محصول و تحقیق پرداخته نشده؛ اما فرایندهای استاندارد به چهار سطح سلسله مراتبی انواع فرایند، دسته‌بندی فرایند، اجزای فرایندها و استقرار تقسیم شده اند.
مدل SCOR تنها سه سطح بالاتر را پوشش می‌دهد که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت اما پایین‌ترین سطح یا استقرار به دلیل بسیار اختصاصی بودن با توجه به هر شرکت از دامنه مدل خارج است.
سطح 1: انواع فرایندها
سطح 1 از شش نوع فرایند پایه‌ای شامل برنامه‌ریزی، تامین، ساخت، تحویل، بازگشت و توانمندساز تشکیل شده است. این فرایندها شامل فعالیت‌های عملیاتی و فعالیت‌های استراتژیک هستند.
توضیحات بیشتر در مورد این انواع فرایندها در مقاله “مدیریت فرایند محور زنجیره تامین و مدلسازی آن چگونه محقق می‌شود؟” مورد بحث قرار گرفت.
سطح2: دسته‌بندی فرایندها
شش نوع فرایند قبلی در سطح یک، به 30 دسته از فرایندها تجزیه می‌شود که شامل ۹ دسته فرایند توانمندساز (جدول1-سته فرایندها) نیز می‌شوند.
سطح دوم با پیکربندی زنجیره تامین سر و کار دارد. در این سطح، اضافات کسب و کارهای تاسیس شده مانند فرایندهای برنامه‌ریزی دارای همپوشانی و خریدهای تکراری قابل تشخیص هستند. برای مثال تاخیر در سفارشات مشتریان نشان‌دهنده فرایندهای موازی و زائد است و نیاز به ادغام تامین‌کنندگان و مشتریان را گوشزد می‌کند.
جدول 1-دسته فرایندها
سطح 3:اجزای فرایندها
در این سطح، زنجیره تامین میزان می‌شود. دسته‌های فرایندی به اجزای فرایندی تجزیه می‌شوند. سنجه‌ها و بهترین روشها برای این اجزاء قسمتی از مدل SCOR در این سطح هستند. همچنین، بیشتر اجزای فرایندی را می‌توان با هم متصل کرد و صاحب یک جریان ورودی (اطلاعات و مواد) و جریان خروجی (باز هم اطلاعات و مواد) دانست.
تعاریف زیر برای دسته فرایندی برنامه‌ریزی زنجیره تامین(sP1) و اجزای فرایندی آن ارائه شده است:
sP1: ایجاد برنامه عملکردی برای بازه‌های زمانی مشخص که ارائه‌دهنده چگونگی تخصیص منابع زنجیره تامین برای پاسخ به نیازمندی‌های زنجیره تامین است.
sP1.1: فرایند شناسایی، جمع‌بندی و اولویت‌بندی تمامی منابع تقاضا برای زنجیره تامین ادغام شده یک محصول یا خدمت در سطح و بازه زمانی مناسب.
sP1.2: فرایند شناسایی، اولویت‌بندی و تجمیع تمامی منابع تامین به عنوان یک کل که برای افزودن ارزش در زنجیره تامین محصول یا خدمت در سطح و بازه زمانی مناسب مورد نیاز است.
sP1.3: فرایند شناسایی و اندازه‌گیری شکاف‌ها و عدم تعادل‌ها بین تقاضا و منابع جهت مشخص کردن بهترین راه‌حل برای از بین بردن نوسانات از طریق بازاریابی، قیمت‌گذاری، بسته‌بندی، انبارداری، برنامه‌های برون‌سپاری یا هر روش دیگری است که باعث بهینه کردن خدمات، انعطاف، قیمت‌ها و دارایی‌ها به صورت مکرر می‌شود.
sP1.4: ایجاد و اطلاع‌رسانی برنامه عملکردی در طول دوره زمانی مشخص (بلند‌مدت، سالانه، ماهیانه، هفتگی) که نشان‌دهنده تخصیص برنامه‌ریزی شده منابع جهت پاسخ به نیازمندی‌های زنجیره تامین است.
جریان‌های ورودی و خروجی اجزای فرایندی الزاما با جریان‌های ورودی و خروجی دیگر اجزای فرایندی در ارتباط نیستند. اگرچه، همانطور که در شکل 1 مشاهده می‌شود در داخل پرانتز به عضو زنجیره تامین، نوع فرایند، دسته فرایندی یا جزء فرایندی مرتبط ارجاع داده شده است؛ بنابراین اجزای فرایندی ارجاع داده می‌شوند و لزوما توالی ندارند.
سطح 4: استقرار
اجزای فرایندی در سطح 3 در سطح 4 تجزیه می‌شوند. در این سطح شرکت‌ها روش‌های مدیریتی مخصوص به خود را اجرایی می‌کنند.
درخواست دموی نرم‌افزار BPMS دیدگاه
