دوچرخه و رکاب زنی دنیای مرا وسعت داد

گفت و گو با الناز قاسمی، کارشناس چارگون به بهانه سه شنبه های بدون خودرو

بحران آلودگی هوا در زمستان گذشته و بحث و جدل درباره بایدها و نبایدهای کنترل تردد ماشین‌های شخصی و فرهنگ‌سازی درباره نقش شهروندان در کاهش این آلودگی، موجب شد تا عضو جوان خانواده چارگون به فکر استفاده از دوچرخه به جای ماشین شخصی‌اش بیفتد.

الناز قاسمی- کارشناس واحد پشتیبانی بانک‌های اطلاعاتی چارگون درباره انگیزه خود برای رکاب‌زنی از خانه تا محل کار به روابط عمومی چارگون می‌گوید: آن روزها هر کجا که می‌رفتم از آلودگی هوا و وظایف دولت و سازمان‌ها در کاهش این معضل صحبت می‌شد، اما نشنیدم کسی بگوید من چه‌ کاری باید انجام دهم. فکر کردم باید از جایی برای عملی کردن این شعارها قدم برداشت و اتفاقاً باید فارغ از وظایف دولتی، هر شهروند به تنهایی نسبت به این معضل آگاهی داشته و برای رفع آن اقدامی انجام دهد. مطمئناً برآیند این تلاش‌های فردی در نهایت منجر به حرکتی جمعی و فرهنگ‌سازی در کشور می‌شود.

همین امر موجب می‌شود تا الناز قاسمی بعد از اندکی مطالعه و جستجو، سرانجام دوچرخه‌ای برقی بخرد که بتواند مسافت 8 تا 10 کیلومتری خانه تا محل کار را هم رکاب بزند و هم گاهی با انرژی الکتریسته سرعت خود را زیادتر کند.

او می‌گوید: این دوچرخه برقی هم از نظر انرژی و هم از نظر قدرت و سرعت وسیله‌ای مطمئن و ایمن است که اتفاقاً تولید داخلی است و برخلاف تصور عده‌ای که فکر می‌کنند وارداتی است باید بگویم یک شرکت ایرانی چنین محصولاتی را تولید می‌کند.

به گفته او، این دوچرخه برقی متوسط 20 کیلومتر سرعت دارد و باتری آن 30 کیلومتر شارژ نگه می‌دارد و به سه صورت اتوماتیک، نیمه اتوماتیک و معمولی نیز می‌توان از آن استفاده کرد و البته بخاطر تاشو بودن حمل آن بسیار آسان است.

او درباره واکنشی که افراد در مواجه با دوچرخه‌سواری او نشان داده‌اند، تاکید می‌کند: تا به حال نه تنها با هیچ برخورد بد و منفی مواجه نشده‌ام؛ بلکه بیشتر افراد نسبت به دوچرخه‌ام و کاری که می‌کنم کنجکاوی مثبت دارند. وقتی برایشان تعریف می‌کنم که به راحتی می‌توانند از منزل تا محل کار را هم ورزش کنند و هم به رفع معضلات زیست محیطی کمک کنند بسیار خوشحال می‌شوند. الناز معتقد است حتی اگر بتواند بر روی یک فرد تأثیر بگذارد تا نسبت به آلودگی هوا احساس مسئولیت کند، کار سازنده‌ای انجام داده است.

او به نقش مثبت خانواده در ترغیب شدنش برای ادامه رکاب‌زنی با دوچرخه از خانه تا محل کار تاکید می‌کند و می‌گوید: اوائل خانواده‌ام نگرانی‌هایی درباره ایمنی تردد در مسیر داشتند، اما با گذشت چند ماه و مهارت بیشتر من در کنترل دوچرخه و یافتن مسیرهای تازه و ایمن‌تر با این موضوع کنار آمدند و حتی پدرم گاهی بعدازظهرها در مسیر برگشت به خانه به من محلق می‌شود و با دوچرخه‌اش مرا همراهی‌ می‌کند.

عضو خانواده چارگون با دعوت از همه همکاران خود برای مشارکت در کمپین سه شنبه‌های بدون خودرو که برای مبارزه با آلودگی هوا و فرهنگ‌سازی در این زمینه آغاز به کار کرده است، تاکید می‌کند: دوچرخه و رکاب‌زنی دنیای تک بعدی‌ام را تغییر داد و موجب شد تا با گروه‌ها و افراد مختلفی از دوستداران محیط‌زیستی شهرم آشنا شوم و به فضاهای دیگری وارد شوم که فعالیت‌های جمعی در آنها جذابیت‌های زیادی دارد.

او به همه توصیه می‌کند تا دوچرخه سواری را در وهله اول به عنوان یک ورزش و تفریح و بعد به عنوان راهکاری برای داشتن محیط زیستی سالم و پاک، تجربه کنند و بدانند که دوچرخه سواری دنیای خودشان و اطرافیانشان را وسیع‌تر می‌کند.